قراردادهاي هوشمند اتريوم چگونه كار مي كنند؟

مانند بسياري از پروژه هاي بلاك چين، اصطلاح “قرارداد هاي هوشمند” باعث ايجاد سردرگمي در بين كاربران شده است. يك تكنولوژي جديد كه توسط بلاك چين هاي عمومي ساخته شده است، درك قرارداد هاي هوشمند سخت است زيرا مفاهيم گيج كننده اي در آن وجود دارد.

در حالي كه يك قرارداد استاندارد شامل قوانيني براي يك ارتباط است (معمولا يك قانون قابل اجرا است)، يك قرارداد هوشمند اين ارتباط را با كد هاي رمزنگاري برقرار مي كند.

به طور خلاصه، قراردادهاي هوشمند، برنامه هايي هستند كه دقيقا همانطور كه توسط سازندگان مشخص شده اند، اجرا مي شوند.

ايده اوليه آن در سال ۱۹۹۳ توسط يه مهندس كامپيوتر و رمزنگاري به نام نيك سابو به عنوان يك دستگاه داد و ستد خودكار معرفي شد. معروف ترين مثال آن يك دستگاه هاي فروش چيپس يا نوشابه است كه با وارد كردن مبلغ به طور خودكار نوشابه يا چيپس دريافت مي كنيد. در اينجا هم ، كاربران اتريوم مي توانند با استفاده از يك قرارداد هوشمند، ۱۰ اتريوم را به يك دوست در يك تاريخ خاص ارسال كنند. (مي توانيد به راهنماي ما “داستان پيدايش اتريوم” مراجعه كنيد).

در اين حالت، كاربر يك قرارداد را ايجاد مي كند و داده ها را به آن قرارداد ارسال مي كند تا بتواند دستور دلخواه را اجرا كند.

اتريوم يك پلتفرم است كه به طور خاص براي ايجاد قراردادهاي هوشمند ساخته شده است. اما اين ابزار جديد(قرارداد هاي هوشمند) فقط براي يك كار خاص ساخته نشده اند. توسعه گران آن معتقدند كه قرارداد هاي هوشمند حتي مي توانند ساختمان بلاك ها را براي ساخت برنامه ها يا شركت هاي غيرمتمركز شكل دهند.

قرارداد هاي هوشمند چگونه كار مي كنند؟

شايان ذكر است اولين بار بيت كوين از قرارداد هاي هوشمندانه براي انتقال ارز از فردي به فرد ديگر استفاده كرد.به اين صورت كه شبكه گره (node) ها تنها با شرايط خاص تراكنش ها را تاييد مي كنند. اما بيت كوين فقط براي انتقال ارز از قرارداد هاي هوشمند استفاده مي كند. در مقابل، اتريوم محدوديت بيت كوين را ندارد و به توسعه دهندگان اجازه ايجاد برنامه هاي مختلف قرارداد هاي هوشمند را مي دهد.

قراردادهاي هوشمند مي توانند:

• برنامه اي مانند حساب هاي مشترك ايجاد كند كه به صورت خودكار و بدون عوامل انساني فعاليت كند (مثلا بودجه اي به برنامه بدهند و فقط در صورت توافق همه افراد مقداري بودجه آزاد شود)
• ساخت برنامه هايي براي بيمه افراد
• ارائه خدمات به برنامه هاي ديگر (مثلا چگونه يك نرم افزار كتابخانه كار كند)
• ذخيره اطاعات مانند ذخيره اطلاعات يك دامنه يا يك پرونده

قدرت در تعداد

قراردادهاي هوشمند احتمالا مكمل يك ديگر هستند و به يكديگر كمك خواهند كرد.

مثلا در يك برنامه مبتي بر آب و هوا، يك قرارداد از داده هاي بيروني براي تعيين آب و هوا استفاده مي كند و قرارداد ديگري مي تواند شرط را براساس اطلاعات آب و هوايي اجرا كند كه مثلا اگر دماي هوا ۳۲ بود اين كار را بكند ويا مثلا اگر دماي هوا ۴۰ بود كار ديگري را انجام دهد

اجراي هر قرارداد نيازمند كارمزد تراكنش هاي اتريوم است كه مفدار اين كامزد ها بسيار كم بوده مقدارمحاسباتي كه انجام مي شود بستگي دارد.

همانطور كه در راهنماي ما توضيح داده شده است “اتريوم چگونه كار مي كند؟“، اتريوم زماني كد قرارداد هاي هوشمند را فعال مي كند كه يك كاربر يا قرارداد ديگر كارمزد كافي براي هر تراكنش خود را پرداخت كند.
سپس ماشين مجازي اتريوم كد قرارداد هاي هوشمند را در “bytecode” اجرا مي كند و مي توانند در شبكه خوانده شوند.